kręcić się II
zmieniać często pozycję, nie mogąc ustać ani usiedzieć na miejscu
Jeszcze oczu nie zmrużył, a na swym posłaniu Tak kręcił się, że w siano jak w wodę utonął (II) Pan Tadeusz kręcił się nudząc niepomału Długą rozmową (III) On jeszcze chciał zadrzemać i kręcił się wkoło (IV) Gdy nagle Telimena zrywa się z siedzenia [...] Pędzi w las, podskakuje, przyklęka, upada I nie mogąc już powstać, kręci się po darni (V). Lecz z największym na niego naciera uporem Stary Gifrejter [...] Kręci się, podskakuje, czasem przysiadywa[...] I tak kręcąc się, skacząc, na Maćka naciera (IX).
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Ruchy i postawa ↔ Ruchy ciała skierowane na siebie